08 April 2011

به یاد منتظری، برای مجاهدین خلق

آیت الله منتظری در گفتگو با رادیو زمانه، در مورد مجاهدین خلق و اعدام های سال 67:"اینایی که مخالف ما هستند، خوب باشند؛ اینا پسر منو کشتند، اما معذالک این سبب نمی شود که ما بیاییم تجاوز بکنیم به حقوق دیگران. من به اندازه ای که می توانستم اقدام کردم و حدود 2800 یا 3800 نفر، درست یادم نیست، اعدام کردند...."
این سبب نمی شود که به حقوق دیگران تجاوز بکنیم.
ای کسانی که ادعای آزادی دارید، کسانی که ادعای روشنفکری می کنید، کسانی که خود را به عنوان نماینده مردم در فضاهای مجازی می بینید؛ هموطنانتان را در حال محاصره به گلوله بسته اند. چه می کنید؟ انسانهایی بی دفاع.... و ما اینجا در خانه های خود نشسته ایم و فیلم دیدار مسعود رجوی با صدام حسین را لینک می کنیم. به خدا جای خجالت دارد.
روی سخنم با کسانی است که نا آگاهانه بر طبل این اختلافات عقیدتی می کوبند. خودتان شاهد بوده اید که از چند روز گذشته، مطالب و نوشته هایی بر ضد مجاهدین خلق بسیار زیاد شده است. شمایی که نا آگاهانه با این جریان همراهی کردید؛ نتیجه اش را ببینید. امروز اشرف به خاک و خون کشیده شده است، و ما همچنان در خاطرات 30 سال پیش خود یخ زده ایم. این است معنای آزادی؟ این است دفاع از شرافت انسانی؟ 
من به عنوان یکی از اعضای جنبش سبز که از لحاظ تفکر سیاسی وعقیدتی با مجاهدین فرسنگها فاصله دارم و اقدامات آنها در جریان جنگ ایران و عراق را محکوم می کنم، از این ظلم و تعدی که بر ساکنین کمپ اشرف روا داشته شده فریاد بر می آورم. سخن آن مرد بزرگ را همیشه آویزه گوش خود کنیم که اگر چه کسی در حق ما ظلم روا داشته باشد، ولی ما نمی توانیم حقوق انسانی او را زیر پا بگذاریم.
 این مطلب در بالاترین

6 comments:

Anonymous said...

مودبانه – مجاهدین یک فرقه محدود مارکسیست اسلامی ترویست که به رسیدن به قدرت با زور اسلحه اعتقاد دارند. اگر تصور می شد این عقاید در دهه های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ بخاطر وضعیت جهانی وجهه ای داشته باشد٬ پس از سقوط شوروی سوسیالیستی و روشن شدن چهره اسلام تروریستی دیگر وجهه ای در جهان و ایران ندارد. و این سازمان وسایر سازمانهای مشابه با رفتار مسلحانه خود باعث آموزش رژیم فرقه خمینی در استفاده از اسلحه و زور برای پیشبرد عقاید خود شدند. مسعود رجوی و سران سازمان باید هر چه زودترانحلال این سازمان را از نظر ایدیولوژیکی اعلام کنند و به مردم ایران برای ایجاد یک حکومت بدون ایسم دموکراسی پارلمانی بپیوندند.

Arash said...

دوست گرامی ناشناس! حرف شما درست. ولی آیا ما نباید این رفتار وحشیانه را محکوم کنیم؟ عده ای از هموطنانمان در خاک کشور دیگری به سر می برند و ارتش آن کشور رسما به آنها حمله می کند. وای بر ما ایرانیان که چنین موضوع ساده و انسانی را نیز از دریچه ایدوئولوژیک می بینیم. وای بر ما..

Anonymous said...

تصمیم شجاعانه و تاریخی انحلال داوطلبانه وهمزمان سازمان مجاهدین خلق ایران و نهضت آزادی ایران (ملی-مذهبی) بزرگترین ضربه ایدیولوژیک و سیاسی به رژیم جمهوری اسلامی است. زیرا با اعلام پیروی از دموکراسی پارلمانی ورای مردم و اعلام عدم کارآیی اسلام بعنوان یک گزینه سیاسی ٬ دیگر اسلام به عنوان یک گزینه سیاسی و ایدیولوژی مترقی برای مردم ایران و بخصوص جوانان مطرح نخواهد بود و نیز جمهوری اسلامی دیگر نخواهد توانست با دشمن سازی وجود خود را توجیه نماید. این تصمیم یک پیشرفت و گام تاریخی فکری و سیاسی در زندگی ملت ایران بشمار میرود.

Anonymous said...

Aali wa be hagh....

Anonymous said...

"ایران (ملی-مذهبی) بزرگترین ضربه ایدیولوژیک و سیاسی به رژیم جمهوری اسلامی است. زیرا با اعلام پیروی از دموکراسی پارلمانی ورای مردم و اعلام عدم کارآیی اسلام بعنوان یک گزینه سیاسی ٬ دیگر اسلام به عنوان یک گزینه سیاسی و ایدیولوژی مترقی برای مردم ایران و بخصوص جوانان مطرح نخواهد بود و نیز جمهوری اسلامی دیگر نخواهد توانست با دشمن سازی وجود خود را توجیه نماید"

اینهم از اون حرفهایی است که فقط در دکان عطاری ما ایرانیها پیدا میشه! مگر جمهوری اسلامی برای دشمن سازیو سرکوب نیاز به بهانه داره؟ حذف هر یک از مخالفان رژیم همان و دست بالا یافتن عوامل و گزمگان ولایی همان.

Anonymous said...

لازم نیست که از مجاهدین بخواهیم که عقیده و اسلحه خود را کنار بگذارند، چرا که مجاهدین اسلحه خود را قبلا زمین گذاشته اند و ضمنا در یک حکومت پارلمانی اساسا استفاده از اسلحه توجیهی ندارد. ضمنا در یک حکومت پارلمانی جا برای تمام احزاب با تمام عقاید و سلایق باز است. دعوت به کنار گذاشتن عقیده نوعی سرکوب عقیدتی است و اگر قرار باشد که حکومتی بخواهد به سرکوب عقیدتی گروهی بپردازد، ان حکومت دیگر دموکراتیک نخواهد بود. قرار است که در یک حکومت دموکراتیک تمامی گروه ها شرکت داشته باشند و تنها رای مردم سرنوشت کشور را مشخص کرده و رییس جمهور یا نخست وزیر آینده را برای اداره کشور در مدتی محدود معلوم کند.