این خیزش سوم است که شروع گردیده/ این بار ما کنش هستیم و حکومت واکنش.

به طور کلی پس از دهه هفتاد، دو خیزش عمده سیاسی را شاهد بوده ایم:

خیزش اول: 18 تیر تا 23 تیر 1378

خیزش دوم: 23 خرداد تا 22 بهمن 1388

به خوبی می دانیم که خیزش دوم بسیار فراگیرتر بود و 8 ماه گذشت تا حکومت توانست آن را خاموش کند.  ولی هر دوی آنها در یک چیز مشترک بودند: منفعل عمل کردن. به این معنی که همواره حکومت عملی را انجام می داد و معترضان در واکنش مستقیم به آن بود که به خیابان ها می ریختند. به عبارت دیگر حکومت نقش کنشگر را داشت و معترضان تنها واکنش نشان می دادند.

در فاجعه 18 تیر، به دانشجویان حمله می شود و دانشجویان در واکنش به آن  تحصن می کنند و به خیابان ها می آیند.

در کودتای 22 خرداد نیز حکومت دست به آرای مردم می برد و مردم خشمگینانه در خیابان ها حاضر می شوند.

پس از گذشت یک سال از آخرین حضور خیابانی مردم در سال 88، این بار فصل جدید آغاز شده است. چیزی که من آن را خیزش سوم می نامم، خیزشی که در وهله اول امید را به ما برگرداند.

در 25 بهمن شاهد بودیم که برای اولین بار، خودمان کنش شدیم و حکومت واکنش. یعنی ما بازی را برگردانده ایم.

این خیزش سوم است که شروع گردیده. متوجه شده اید که پس از تظاهرات دیروز چه امیدی در بین همه ما بوجود آمده؟  این بار منفعلانه عمل نکردیم و برای اولین بار با کنشگری خود، نظام استبدادی را بدجور به هم ریختیم. رمز موفقیت ما ادامه این روند است. برای خود من باور کردنی نبود که امروز مجلس تمام وقت خود را صرف وقایع دیروز بکند. ولی دیدیم که شد... و باز هم خواهیم توانست تا وقتی که با هم باشیم.